ათ წუთში ავტობუსი გავა. იცის, რომ გული ძალიან ეტკინება. დარჩენილი დროც ნერვებს უშლის, ფიქრები ტანჯავს.… ვინ უნდა დაადანაშაულოს, ისიც არ იცის. ყველაფერი ერთმანეთს მიჰყვა და სხვა გზა აღარ დარჩა. როცა სამსახურის ძებნის შემდეგ შინ ხელმოცარული დაბრუნდები, თვალებანთებული პატარები შეგეკითხებიან: დედა “კაკი” მოგვიტანეო, მაგდაზე კი კომუნალური გადასახადების ქვითრები დაგხვდება გულისგასახეთქი ციფრებით, მერე უკვე ამ ჯოჯოხეთიდან გაქცევაზეღა ფიქრობ.
ვითომ იქ სამოთხეა?! ჰმ, არ უნდოდა ბატონო უცხო სამოთხე, თავის პატარა საქართველოც ყოფნიდა. მაგრამ ბავშვებს რა უყოს?!
წავა, 3-4 წელში ვალებს გაისტუმრებს, ცოტა ფულს დააგროვებს და ჩამოვა!...
“ღმერთო, 3-4 წელიწადში?!”
ავტობუსი ადგილიდან დაიძრა… აღარ უნდა ფიქრი! ცრემლები ახრჩობს და… უკვე მთელი არსებით ეზიზღება უცხო სამოთხე…
Сообщения
1 კომენტარი:
au, davigruze:-(
rogori qarTuli sinamdvilea:-(( (Seizleba, aramarto qarTuli, magram metad qarTuli.)
Отправить комментарий