ვაიმეეეე :((((((

საშინელი სენი შემეყარა! დიდი იმედი მაქვს, რომ უკურნებელი არაა, თორემ ჯობია ახლავე ვეძებო თოკი თავის ჩამოსახრჩობად :| დიაგნოზი საკუთარ თავს რამდენიმე წუთის წინ დავუსვი იმ ერთადერთი სიმპტომის გაანალიზების შემდეგ, რომელიც მაქვს: დილიდან საღამომდე კომპიუტერთან ჯდომა, მექანიკურად ბოდიალი ერთი და იმავე საიტებზე დროის გაყვანის მიზნით. თითქოს ერთი შეხედვით არაფერი, მაგრამ ამ ყველაფერს აქვს უმნიშვნელოვანესი კონტექსტი, რომელიც სამი სიტყვით გამოიხატება - ”უამრავი გასაკეთებელი საქმე" : ბავშვებისთვის (მოსწავლეებს ვგულისხმობ - ამაზე ცალკე პოსტი მაქვს კიდე დასაწერი) ტესტების შედგენა, უკვე დაწერილი ტესტების (და კიდევ თემებისაც) გასწორება, კედლის გაზეთებისთვის მასალების მოძიება, ღონისძიების ჩასატარებლად პროგრამის შედგენა, უამრავ ადგილას წასვლა სხვადასხვა წვრილმანი საქმის მოსაგვარებლად და ა.შ. (+უსასრულობა). რა ჰქვია ამ ავადმყოფობას, სიზარმაცე? არააა - “უ ს ი ზ ა რ მ ა ც ე ს ო ბ ა” :|



უკვე რამდენიმე თვეა უამრავი ადამიანი მსაყვედურობს, რომ საერთოდ აღარავინ აღარ მახსოვს। აქამდე თავს იმით ვიმართლებდი, რომ სასწავლებელი და სამსახური ერთდროულად კატასტროფულ ენერგიას და დიდ დროს მართმევდა. ახლა უნივერსიტეტში არდადეგები მაქვს და სამსახურსაც დღის პირველ ნახევარში ვამთავრებ, ანუ თავისუფალი დრო გამომიჩნდა, მაგრამ მაინც არავისთან არ მივდივარ და მთელი დღე ზემოთხსენებულ უაზრო და უსარგებლო ქმედებას ვახორციელებ :|
მეშველება რამე??? :(

პ.ს. რა შუაშია, მაგრამ მაინც: გუგლი ბიძიასთან ერთად სიზარმაცის თემაზე ფოტოს ძიებამ ზურას ბლოგზე მიმიყვანა ამ ფოტოთი