ავტორისგან

გამარჯობა! რადგან ამ პუბლიკაციას კითხულობ, ე.ი. გაინტერესებს ვინ ვარ და რატომ შევქმენი ეს საიტი. იმედია არ გამიწყრები, თუ ცოტა წარსულში გადავინაცვლებ და შენი ინტერესის დაკმაყოფილებას ჩემს შესახებ მცირე და შეძლებისდაგვარად საინტერესო ბიოგრაფიული ცნობების მოწოდებით დავიწყებ.
ქვეყანას 1988 წელს მოვევლინე. მშობლები ბიჭს ელოდებოდნენ, მაგრამ “რატომღაც” მდედრობითი სქესის აღმოვჩნდი. :) ბებიაქალს ისე “შეეცოდა” დედაჩემი და მამაჩემი, რომ ხელზე “ვაჟი” დამაწერა, რის გამოც სამშობიაროში დიდი აურზაური ატყდა. ფიზიოლოგიით ე.წ. “სუსტ სქესს” წარმოვადგენდი, ოფიციალური საბუთით კი – “ძლიერს”. ბოლოს, როგორც იქნა, გაარკვიეს ჩემი სამომავლო ორენტაცია და ყურებჩამოყრილმა მშობლებმაც ამოიოხრეს: რა იქნებოდა ბიჭი ყოფილიყავიო. მართალია ციცქნა ვიყავი, მაგრამ მაინც მეწყინა. დედ-მამას ვერ ვაპატიე და პროტესეტის ნიშნად 2 წლამდე დუმილის უფლებით ვსარგებლობდი. :) შეშფოთებულ მშობლებს ვიღაც ღვთისნიერმა ქალმა ასწავლა: ბავშვი ბაგაზე მიაბით, პაპას წკეპლა მოაქნევინეთ შესაშინებლად და ალაპარაკდებაო. დაუჯერეს და დამაბეს. ბოჩოლას როლში ყოფნა არ მესიამოვნა და ენა ამოვიდგი. ლაპარაკი ისე მომეწონა (თან 2 წელზე მეტი ხნის მანძილზე დაგროვილი სათქმელი ცოტა ხომ არაა?!), რომ ჩემი მშობლები კინაღამ თავქუდმოგლეჯილები გავაქციე იმ ღვთისნიერ ქალთან დროებით გასაჩუმელბელი წესის სასწავლებლად. დღემდე მიყვარს ლაპარაკი და ჩემი “დაქოქილობის” გამო “ქოქიც” შემარქვეს. :)
9 კლასი რომ დავამთავრე, სერიოზულად დავფქრდი, რა პროფესია უნდა ამერჩია. აღმოვაჩინე, რომ ყველაფერი მაინტერესებდა დედამიწის ზურგზე და მის ფარგლებს გარეთაც: პოლიტიკით დაწყებული, ასტრონომია-ასტროლიგიით დამთავრებული. გადავწყვიტე ჟურნალისტი გავმხდარიყავი, რადგან ამ პროფესიის ადამიანს მრავალმხრივი ცოდნა მოეთხოვება.
სკოლის დამთავრების შემდეგ ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩავირიცხე სოციალურ და პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტზე. ძირითად სპეციალოად ჟურნალისტიკა ავირჩიე, მეორადად კი – ფსიქოლოგია. ახლა უკვე მესამე კურსის (თუმცა სადღაა კურსების ცნება, მესამე დონე უნდა დამეწერა :) ) სტუდენტი ვარ. პარალელურად სტაჟირებას გავდივარ რადიო “კომერსანტში” (95,5- პირველი ბიზნეს რადიო საქართველოში). ახლა კი გადავწყვიტე ბლოგიც შევქმნა, სადაც ჩემს ჟურნალისტურ “წერომანიას” დავიკმაყოფილებ. დავწერ ყველაფერზე, რაზეც “მეწერება” და ისე, როგორც “მეწერება”. გამიხარდება, თუ ჩემს პუბლიკაციებს მკითხველი ეყოლება, რომელიც, თუ არ დაეზარება, კომენტარსაც დატოვებს და თავის აზრს გამიზიარებს. მაშ ასე: წერომანის წერომანული “წერომანია” თქვენს განკარგულებაშია!!!